Je kan het je waarschijnlijk niet meer voorstellen, maar er is een tijd geweest dat het drinken van wijn werd aangeprijsd door verschillende belanghebbende binnen de wijnhandel. Zo vlak voor de Tweede Wereldoorlog hield de Vereniging voor Nederlandse Wijnhandelaren (sinds 1899) zich in grote mate bezig met het aan de man brengen van wijn. De vereniging is oorspronkelijk voortgekomen uit een protestactie in 1898 tegen een voorgenomen verhoging van de accijnzen. De verenigde wijnhandelaren vonden elkaar echter snel ook in andere gezamenlijke belangen; de strijd tegen wijnvervalsingen, de eigen import door particulieren én dus de wijnpromotie.
De oogsten van 1883, 1899, 1900 en 1904 waren zo rijk geweest dat er veel goede en goedkope wijn op de markt kwam. Dat moest maar eens aan de man gebracht worden, aan de ‘gewone’ man, wel te verstaan. Want de notabelen, die dronken al wel wijn, maar de gewone man kon toch eigenlijk beter wijn drinken dan jenever….
In de loop der jaren verschenen diverse promotionele publicaties, altijd in de chique stijl van de plechtige VNW. Veel ‘gewone’ mannen werden er dan ook niet bereikt. Pas na de Eerste Wereldoorlog leek bij de VNW het besef door te dringen dat met advertenties in het NRC en met boekjes verkrijgbaar bij de wijnhandelaar zelf het beoogde publiek niet bereikt zou worden. Met doordrukken van de advertorials uit het NRC en met bijvoorbeeld wijnkalenders wist men uiteindelijk wél een breder publiek te bereiken.
In 1936 verscheen een interessant boekje geschreven door Werumeus Buning en geïllustreerd door de bekende tekenaar Jo Spier. Het Boekje van den Wijn is een uiterst curieus boekwerk. Het bevat een sprookje vooraf, een tafelrede tot besluit, benevens vele wetenswaardigheden en examenvragen over den wijn en wat er bij past, voor zo verre deze in kort bestek verzameld konden worden.
De vorm waarin al die wetenswaardigheden gegoten worden, roept wel wat vraagtekens op: een sprookje over een koning die zijn drie zonen test, een gedeelte met de ‘wijnlessen’ van een fictieve prins die meer leert van de keldermeester dan van de hooggeleerde heren wijnprofessoren, en een tafelrede van de koning tot zijn zoon, de prins.
Het boekje is een leuke herinnering aan onze geschiedenis en geschiedenis van de wijnindustrie.
Bron: www.wijnkronieken.nl
